„U PROGU DNIA” w Radiu Katowice – Środa – 22.04.2015 r., g. 6.15 – ks. Stefan Czermiński
Środa – 3 Tydzień Okresu Wielkanocnego

BĄDŹ CZŁOWIEKIEM – CZYTAJ BIBLIĘ !

Szczęść Boże – wszystkim!

Trwa VII Ogólnopolski Tydzień Biblijny, a więc czas, w którym warto byłoby postawić sobie kilka pytań o nasz stosunek do tej najważniejszej i najpoczytniejszej księgi świata, na co wskazuje astronomiczna liczba wydawanych egzemplarzy.

Dla nas wierzących – to Księga Święta, zawierająca bezcenne, przekazane nam przez Boga, wskazówki, jak żyć, aby dotrzeć do szczęścia wiecznego.

Kiedy rozmawiam z kimś na taki temat, zaraz chciałbym mojemu rozmówcy zadać pytanie: Czy przeczytałeś już Biblię od deski do deski? Wszak trudno wyobrazić sobie chrześcijanina, który by choć raz w życiu tego nie uczynił... A jednak sądzę, że takich jest większość, spośród wierzących...

Tym uważniej zajrzyjmy do dzisiejszych czytań, a zwłaszcza do pierwszego, bardzo dramatycznego, a przecież zakończonego nieoczekiwanym „happy endem”.

„Po ukamienowaniu Szczepana wybuchło wielkie prześladowanie w Kościele Jerozolimskim. Wszyscy, z wyjątkiem Apostołów, rozproszyli się po okolicach Judei i Samarii. Szczepana zaś pochowali ludzie pobożni z wielkim żalem. A Szaweł niszczył Kościół, wchodząc do domów porywał mężczyzn i kobiety i wtrącał do więzienia(tu dodam od siebie: - zupełnie jak dzisiaj na Bliskim Wschodzie lub w Afryce!). Ci którzy się rozproszyli, głosili w drodze słowo.

Filip przybył do miasta Samarii i głosił im Chrystusa. Tłumy słuchały z uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił. Z wielu bowiem opętanych wychodziły z wielkim krzykiem duchy nieczyste, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych. Wielka radość zapanowała w tym mieście.” (Dz 8,1b – 8).

Właśnie ów niespodziewany „happy end” zachęca nas, abyśmy próbowali powstrzymywać się od zbyt szybkiej oceny wydarzeń, które przeżywamy. Przecież Pan Bóg mógł je dopuścić dlatego, ponieważ bez nich nie dojrzelibyśmy do o wiele większych zadań, jakie na nas czekają!

Kapitalnie mówi o tym w Gościu Niedzielnym ceniony krakowski biblista, ks. Wojciech Węgrzyniak. Na przykładzie cudu wskrzeszenia Łazarza wskazuje on, że – cytuję – „Gdyby Jezus przyszedł wcześniej, to siostry Łazarza: Marta i Maria - wierzyłyby tylko w Jezusa, który jest w stanie zapobiec śmierci. Czyli nic by się nie zmieniło w ich życiu. A ponieważ przyszedł ''za późno'', siostry uwierzyły, że Jezus jest w stanie wyciągnąć człowieka nawet z grobu. Dzięki temu nie mówiono: ''To ten, który uzdrowił Łazarza!'', ale ''To ten, który go wskrzesił!''. Wiara przeszła na wyższy poziom. Krzyk Marty i Marii ostatecznie okazał się krzykiem bólu rodzenia, który ukazał światu Jezusa jeszcze większego. To kwintesencja ''teologii próby'': po to Bóg zostawia w nas krzyk, bunt, i to wołanie: ''Czemuś mnie opuścił?'', abyśmy mogli wejść na wyższy poziom relacji. Usuwa się dlatego, bym był dojrzalszym chrześcijaninem. On nie chce się narzucać, usuwa się w cień. Dlaczego? By człowiek był bardziej człowiekiem.

W Anglii widziałem taki obrazek: wychowawca trzymał troje małych dzieci na smyczach. Dzieci były owinięte smyczami wokół klatki piersiowej. Po co? By dziecko, które szło ulicą, nie przewróciło się. Maluchy szły, i gdy miały się potknąć, prowadzący podciągał je na szelkach.

Idea była prosta: rób wszystko, by dzieci się nie przewróciły.

Teoretycznie wygląda to dobrze... Ale Bóg nie zachowuje się w ten sposób! Dla Niego nie jesteśmy marionetkami, lecz uczniami, którzy choć najpierw ze strachu zamykają drzwi przed innymi, to później są w stanie dojrzeć do oddania własnego życia” – koniec cytatu.

Chrześcijaństwo nie jest łatwe, ale jest cudowne! Nie tylko zachwyca mądrością, ale i praktycznością! Czyli zdrowym rozsądkiem! To dlatego Biblia ma tak wiele wydań.

Dobrego dnia!